Bergkristal is een perfect opslag en weergave medium voor trillingen ofwel frequenties van allerlei aard, ook die der menselijke geest.

Het principe van het programmeren van bergkristallen was bij de oudste bewoners van deze aarde al bekend, de wereldbevolking die wij thans “de Atlantiden” noemen was zeer ver gevorderd in deze kunst.
Zij benutten deze ook voor het communiceren over enorme afstanden en gebruikte de bergkristallen als geheugenbanken.

Een bekend voorbeeld van het gebruik van bergkristallen als geheugenbanken zijn de bergkristal schedels waarvan er inmiddels enkele gevonden zijn.
Geologische dateringen hebben aangetoond dat deze schedels in ieder geval voor 1.600 jaar voor het begin van onze jaartelling vervaardigd zijn, aldus minstens 3.600 jaar oud.

 

 

Bekende en onbekende mediums beweren de informatie welke opgeslagen zijn in deze schedels te kunnen “lezen” of in ieder geval de boodschappen “te verstaan”, wat staaft dat deze schedels als geheugenbanken gebruikt werden.

Al sinds jaren vraagt men zich af waarom men de vorm van een schedel koos om informatie in op te slaan. Het antwoord ligt natuurlijk voor de hand: omdat de hersenen ondermeer de opslagruimte van ons denken en herinneren zijn.
Hierdoor zouden mensen die deze kristallen schedels in hun bezit zouden krijgen begrijpen dat hier informatie in opgeslagen lag, klaar om uitgelezen te worden.
Wat men niet wist en ook niet kon weten is dat de vinders van deze kristallen schedels, in dit geval vele duizenden jaren later, niet meer in staat waren om de opgeslagen informatie uit te lezen.

Waarschijnlijk kan een archeoloog die over zo`n 3.500 jaar een vaste schijf van een hedendaagse computer opgraaft hier ook niet zo bar veel mee aanvangen.

Maar ten aanzien van het bergkristal schedels is er iets waar algemeen overheen gekeken wordt.
Bergkristallen ontstaan uit silicium houdend water, ze “groeien” onder hydrothermale omstandigheden. Water wat uitermate rijk is aan silicea en bij een bepaalde verzadiging onder temperatuur en druk over gaat tot kristallisatie van het bergkristal.
De Oude Grieken waren ervan overtuigd dat bergkristal voor eeuwig bevroren water was, ijs wat nimmer meer kon ontdooien.
Hildegard von Bingen beschreef al dat bergkristal groeide en voortkwam uit “een bepaalde soort” zwart water.

 

Het opmerkelijke in deze is dat zuiver silicium, wat in de natuur niet als steen voorkomt maar wel in laboratoria vervaardigd kan worden, grijs-zwart van kleur is.

Eigenlijk leggen bovenstaande voorbeelden al een behoorlijke relatie tussen bergkristal en water.
Nu weten wij dat bergkristal water kan revitaliseren, de “levenskracht” terug kan geven aan het water wat wij drinken of aan onze planten geven. Bergkristal en water hebben nu eenmaal een onlosmakelijke verhouding met elkaar.

Terug naar de kristallen schedel en het medium water.

Onze hersenen worden beschermd door een hoeveelheid liquor, hersenvocht. Liquor bestaat voornamelijk uit water. Per etmaal wordt ongeveer 500 milliliter hersenvocht aangemaakt en heropgenomen. De liquorcirculatie zelf bevat 150 ml, wat betekent dat al het hersenvocht drie keer per dag wordt ververst.

 

Met andere woorden onze hersenen “zwemmen” als het ware in een waterige omgeving. Water neemt zoals bekend informatiepatronen op.

De werking van onze hersenen baseren zich op actiepotentialen (elektrische stromen) ofwel de zenuwcellen geven elektrische stroompjes af.
Bepaalde patronen, sterke gedachten, herinneringen of emoties worden tevens opgenomen in de waterige omgeving van de hersenen, vormen als het ware de databank van het “hersen”water.

Bergkristal heeft nog een bijzondere eigenschap: het is piëzo-elektrisch. Dat wil zeggen dat het een elektrische spanning afgeeft wanneer er druk op uitgeoefend wordt. Zo zitten bijvoorbeeld in een elektronische aansteker twee piepkleine kwartskristalletjes die tegen elkaar slaan wanneer het knopje van de aansteker wordt ingedrukt. Er ontstaat dan een vonk die het aanstekergas doet ontbranden.
Daarnaast is het een wonderlijk gegeven dat als een kwartskristal onder elektrische spanning zet wordt, deze gaat trillen. Deze eigenschap wordt in zogenaamde kwartshorloges gebruikt: er is onder elektrische spanning namelijk een constant aantal trillingen van het kwartskristal per seconde. Het kwartshorloge kan daardoor zeer nauwkeurig de tijd aangeven.

De overeenkomst moge hierin duidelijk zijn: het bergkristal heeft piëzo-elektrische eigenschappen, de hersenen werken op actiepotentialen (= elektrische stromen).

Het elektrisch vermogen van het bergkristal en het elektrisch vermogen van de hersenactiviteit beïnvloeden elkaar wederzijds.
Zodra een bergkristal in de hand genomen wordt komt deze in contact met het fysieke menselijke energieveld wat geladen is met elektriciteit.
Hierdoor wordt het bergkristal in trilling gebracht en de opslagmogelijkheden van het bergkristal “openen” zich, het wordt mogelijk het bergkristal uit te lezen of informatie naar het bergkristal over te dragen.

Het hersen liquor speelt hier een grote rol in de overdracht.